اگر شما وارد پلت فرم های فیوچرزی مثل بایننس فیوچرز شوید، متوجه می شوید که دو بخش کلی برای ما وجود دارد.
یکی قسمت مارجین هست که دو حالت کلی دارد: یکی حالت کراس هست و دیگری حالت ایزوله که این را خودمان تعیین می کنیم و یکی هم قسمت لوریج هست؛ که ما بر اساس سطح ریسک، خودمان این عدد را در پوزیشن های خود در نظر می گیریم. برای قسمت لوریج فرض کنید که من در حسابم ۱۰۰ دلار دارم. زمانی که از لوریج ۲۰ استفاده می کنم، یعنی این ۱۰۰ دلار ضرب در ۲۰ می شود و صرافی این مقدار به من اعتبار می دهد و من می توانم داخل پوزیشن هایم از آن استفاده کنم
طبیعتا وقتی اینکار را انجام می دهم، سود و زیان من با همین ضریبی که برای لوریج خودم در نظر گرفتم، محاسبه می شود.
چون مارکت ارز دیجیتال یک مارکت پر نوسان هست و دامنه نوسان قیمت، محدود نیست هر چقدر این لوریج بالاتر باشد، سطح ریسک به شدت افزایش می یابد. صرافی این موضوع را طبق یک آلارم به شما گوشزد می کند پس طبیعتا اگر شما می خواهید از لوریج استفاده کنید، کلا وارد قسمت فیوچرز شوید
یا اهرم را برای خودتان مدیریت شده انتخاب کنید، این پوزیشن شما لوریج متفاوتی می تواند داشته باشد.
قسمت دیگری که در صرافی ها داریم بخش مارجین است که ۲ حالت کلی دارد: کراس و ایزوله. به شما توصیه می کنم همواره روی حالت ایزوله باشید. فرض کنید ۱۰۰۰ دلار سرمایه دارم و آن را وارد قسمت فیوچرز کردم. طبیعتا برای اینکه سطح ریسک خود را پایین بیاورم، مدیریتش می کنم. در هر پوزیشن ۲۰ دلار قرار می دهم، حالا زمانی که از حالت ایزوله استفاده می کنم، ۲۰ دلار را برای باز کردن یک پوزیشن اختصاص می دهم. بدترین حالت این است که من برای خودم حد ضرر در نظر نگرفته باشم. لوریجی هم که در نظر گرفته ام خیلی بالا باشد که این باعث می شود تمام آن پوزیشن و مبلغی که داخلش وجود دارد، از بین برود.