بازار ارزهای دیجیتال تقریبا ۱۰ برابر سریعتر از بازار بورس عمل میکند و این همه چیز را تحت تاثیر قرار میدهد، قیمتها با سرعت بیشتری افزایش و کاهش مییابند و میزان نوسان آنها به نسبت بازارهای دیگر بسیار بیشتر خواهد بود.
دستکاری در بازارهای سهام بزرگ خیلی کم بوده درحالیکه جزء لاینفک بازار ارزهای دیجیتال است. صرفنظر از جنبههای منفی، قابلیت دستکاری، افراد بیشتری را درگیر بازار کرده و به پذیرش گستردهتر کریپتو کمک خواهد کرد.
و در نهایت از آنجایی که ورود رقبای جدید به بازار ارزهای دیجیتال بسیار آسانتر است، احتمال از دور خارج شدن ارزهای قدیمی به نسبت شرکتهای قدیمی نیز بسیار بیشتر است. در حقیقت، توجیهی برای حضور صدها ارز دیجیتال در صحنهی رقابت وجود ندارد.
بالاترین بازده مربوط به بازارهای سهام نوظهور و درحال توسعه است. به عنوان مثال بازار سهام آرژانتین، ۷۷.۷ درصد سود، بازار سهام مغولستان ۶۸.۹ درصد و قزاقستان ۵۹.۳ درصد سود داشته است. البته برای بیشتر سرمایهگذاران، موانعی برای دسترسی به این بازارها وجود دارد و شاید این یکی از دلایلی که به سمت بازارهای کریپتوکارنسی روی آوردهاند، عدم محدودیت و جهانی بودن آنها باشد.
در اواخر ۲۰۱۷، ریپل جایگاه دوم ارزهای دیجیتال را از اتریوم ربوده و حجم بازار آن به ۷۷.۱ میلیارد دلار رسید. حجم بازار ریپل در عرض یکسال، ۳۱,۶۳۷ درصد و حجم بازار اتریوم نیز ۱,۳۰۰ درصد رشد داشته است. پس از ریپل، ارز دیجیتال دش (Dash)، حداقل از ۳۱ دسامبر، ۹,۴۰۰ درصد رشد داشته است.
امروزه بیت کوین دارایی بسیار پرریسکی بوده و این بدین علت است که فناوری پشت آن یعنی بلاک چین و سامانهی الکترونیکی پرداخت همتا به همتا هنوز بسیار نوپا است. بنابراین منطقی به نظر میرسد که سرمایهگذاران هنوز به کریپتو به عنوان ابزاری برای جمعآوری مطمئن سرمایه برای دوران بازنشستگی و یا بیمهی خود نگاه نمیکنند. کسی نمیتواند صددرصد آیندهی یک ارز دیجیتال را پیشبینی کرده و به شما تضمینی در این خصوص دهد.